کد مطلب:313768 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:333
وفات جناب خدیجه
سی (یا چهل) و پنج روز بعد از وفات جناب ابوطالب علیه السلام، در روز دهم رمضان المبارك مخدره ی جلیله و عالمه ی عابده ی زاهده، اصل العز و المجد، محبوبه ی خدا
[ صفحه 21]
و حلیله ی رسول صلی الله علیه و آله و سلم، جناب خدیجه ام المؤمنین سلام الله علیها دنیا را وداع نمود.
در وصف آن مكرمه همین بس كه اول اجابت كننده ی دعوت توحید، او بود. لذا رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم سبقت ایمان و فضیلت او را همیشه منظور داشته، به شكر و خیر یاد می فرمود. با ثروت آن مخدره دین الهی محكم شد، چنانكه پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: دین من با مال خدیجه و شمشیر علی قائم و استوار شد.
جبرئیل غالبا سلام الهی را به محضر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم و خدیجه علیهاالسلام می رساند.
در وقت وفات خود به پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم عرض كرد: یا رسول الله، اگر در خدمت به شما تقصیری از من سر زده معفوّم دارید. حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: من همیشه از او راضی بودم و غیر از نیكویی و هواداری از تو چیزی ندیدم و افزود كه: بهشت مشتاق دیدار تو است.
پس آن مكرمه اشك ریزان، فاطمه علیهاالسلام را به پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم توصیه و تأكید كرد و برای خود از شفیع محشر، طلب شفاعت نمود. سپس عرض كرد: تقاضایی دارم ولی حیا مانع است، به توسط فاطمه علیهاالسلام آن را به عرض شما می رسانم. حضرت با دیده ی گریان از جای برخاست. پس آن مجلله به فاطمه علیهاالسلام فرمود: به پدر بزرگوارت عرض كن تقاضا دارم عبایی را كه در وقت نزول وحی بر سر مبارك خود می افكند كفن من قرار دهد كه شاید خداوند عالم به بركت آن بر من رحم كرده و مرا بیامرزد. حضرت گریست و ردای خویش را توسط حضرت زهرا علیهاالسلام نزد آن مكرمه فرستاد تا خوشدل شود.
در آن حال جبرئیل امین نازل شد و كفن آن مجلله را از بهشت آورد و عرض كرد: یا رسول الله! ان الله یقرئك السلام و یخصك بالتحیة و الاكرام و یقول: ان كفن خدیجة من عندنا فانها بذلت مالها فی سبیلنا. یعنی: خداوند متعال سلام و تحیت رسانده و می فرماید: كفن خدیجه از طرف ما است، زیرا او تمام اموال خود را در راه ما بذل
[ صفحه 22]
كرد، پیغمبر او را با آن كفن نمود و با دست خود در (حجون) به خاك سپرد.
بعد از وفات جناب ابوطالب و خدیجه علیهماالسلام حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم به اندازه ای محزون و متأثر شد كه مدتی مدید از خلق متحجب گشت، و آن سال را «عام الحزن» یعنی سال اندوه و مصیبت نامیدند.
مشركین نیز بعد از وفات جناب ابوطالب علیه السلام بر عناد خود افزوده، جرئت پیدا كردند و روز به روز اذیتشان را زیاد كرده و درصدد قتل آن حضرت برآمدند، ولی خدایش حفظ نمود.
[ صفحه 21]
و حلیله ی رسول صلی الله علیه و آله و سلم، جناب خدیجه ام المؤمنین سلام الله علیها دنیا را وداع نمود.
در وصف آن مكرمه همین بس كه اول اجابت كننده ی دعوت توحید، او بود. لذا رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم سبقت ایمان و فضیلت او را همیشه منظور داشته، به شكر و خیر یاد می فرمود. با ثروت آن مخدره دین الهی محكم شد، چنانكه پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: دین من با مال خدیجه و شمشیر علی قائم و استوار شد.
جبرئیل غالبا سلام الهی را به محضر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم و خدیجه علیهاالسلام می رساند.
در وقت وفات خود به پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم عرض كرد: یا رسول الله، اگر در خدمت به شما تقصیری از من سر زده معفوّم دارید. حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: من همیشه از او راضی بودم و غیر از نیكویی و هواداری از تو چیزی ندیدم و افزود كه: بهشت مشتاق دیدار تو است.
پس آن مكرمه اشك ریزان، فاطمه علیهاالسلام را به پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم توصیه و تأكید كرد و برای خود از شفیع محشر، طلب شفاعت نمود. سپس عرض كرد: تقاضایی دارم ولی حیا مانع است، به توسط فاطمه علیهاالسلام آن را به عرض شما می رسانم. حضرت با دیده ی گریان از جای برخاست. پس آن مجلله به فاطمه علیهاالسلام فرمود: به پدر بزرگوارت عرض كن تقاضا دارم عبایی را كه در وقت نزول وحی بر سر مبارك خود می افكند كفن من قرار دهد كه شاید خداوند عالم به بركت آن بر من رحم كرده و مرا بیامرزد. حضرت گریست و ردای خویش را توسط حضرت زهرا علیهاالسلام نزد آن مكرمه فرستاد تا خوشدل شود.
در آن حال جبرئیل امین نازل شد و كفن آن مجلله را از بهشت آورد و عرض كرد: یا رسول الله! ان الله یقرئك السلام و یخصك بالتحیة و الاكرام و یقول: ان كفن خدیجة من عندنا فانها بذلت مالها فی سبیلنا. یعنی: خداوند متعال سلام و تحیت رسانده و می فرماید: كفن خدیجه از طرف ما است، زیرا او تمام اموال خود را در راه ما بذل
[ صفحه 22]
كرد، پیغمبر او را با آن كفن نمود و با دست خود در (حجون) به خاك سپرد.
بعد از وفات جناب ابوطالب و خدیجه علیهماالسلام حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم به اندازه ای محزون و متأثر شد كه مدتی مدید از خلق متحجب گشت، و آن سال را «عام الحزن» یعنی سال اندوه و مصیبت نامیدند.
مشركین نیز بعد از وفات جناب ابوطالب علیه السلام بر عناد خود افزوده، جرئت پیدا كردند و روز به روز اذیتشان را زیاد كرده و درصدد قتل آن حضرت برآمدند، ولی خدایش حفظ نمود.